یکی از موارد بسیار مهم در طراحی و اجرای مهاربندها ، جایگذاری صحیح لقمه ها است که گاهی خیلی توجه دقیق به آن نمیشود. زمانی که یک مهاربند با مقطع دوبل (مثلا دوبل ناودانی) طراحی میکنید ، فرض بر این است که کل مقطع در مقابل فشار کمانش کلی میکند و این مقطع دوبل ، یک مقطع واحد است. اما چنانچه لقمه ها به مقداری که آیین نامه تعیین کرده است در مهاربند ها جایگذاری نشود هر یک از این دو مقطع سازنده ی مهاربند جداگانه کمانش کرده و ظرفیت فشاری آن ها به دلیل لاغری زیاد بسیار پایین است !
آیین نامه مبحث دهم:
موارد مهم : در یک چهارم میانی عضو مهاربند نباید لقمه ها قرار داده شود ، یعنی در مهاربند هفت یا هشت شکل نباید در وسط عضو مهاربند قرار داده شود. همچنین در مهاربند های ضربدری که طول عضو مهاربند برابر فاصله ی گاست پلیت تا ورق وصله ی میانی است ، نباید در وسط این طول لقمه قرار داده شود.
فاصله این لقمه ها باید مطابق رابطه ی داده شده در مبحث دهم محاسبه شود ، اما در هر صورت باید حداقل دو عدد لقمه در عضو مهاربند قرار داده شود که در دو انتها قرار میگیرد. بهتر است فاصله ی اولین لقمه(لبه لقمه) از لبه ی اتصال ، حدود 5 تا 10 سانتیمتر قرار داده شود.
این بست ها میتواند به صورت تکی در بین دو مقطع قرار گیرد و یا این که دو ورق بست ، یکی در بالا و یکی در پایین موازی با بال مقاطع قرار گیرد (مثل بست های ستون دوبل آی شکل).
در مواردی همچون مهاربند های تشکیل شده از چند مقطع نبشی به جای بست میتوان از اتصال اعضای مهاربند با پیچ به یکدیگر استفاده نمود.
در هر حال با توجه به این که مهاربند ها در فشار رفتار کمانشی دارند ، باید برای بهبود رفتار لرزه ای ضوابط آیین نامه ای مربوط به آن رعایت شود.
